Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Chainsaw Gutsfuck
Neo Klassieke muziek is best wel mooi zoals… Elend
als het maar duister is..
gegroet
Ik ben maar nauwelijks thuis in de moderne klassieke muziek. Wat ik erin mis is de harmonische samenstelling van klanken. De melodielijn die vaak geheel is losgelaten. De logica die ten grondslag ligt voor de klassieke muziek in zijn algemeenheid.
Niet langer vormen deze waarden de basis voor de muziek. Disharmony met combinaties die elkaar niet verdragen vormen de hoofdmoot. Ook de maatvoering is totaal uit zijn verband gerukt. Geen vaste maatvoering, neen, een opeenvolgingen van diverse rytmes die totaal niets met elkaar van doen hebben. Hoe extremer des te liever!
Er zijn maar een zeer beperkt aantal moderne componistn die ik de moeite waard vind en waar ik ook muziek van koop.
Benjamin Britten en Francis Poulenc kan ik wel waarderen hoewel sommigen zullen aanhalen dat het hier toch wel om post romantische componisten gaat.
Ook de moderne Zuid Amerikaanse componisten kan ik wel waarderen.
Villa Lobos en Piazzola vind ik schitterend om te horen. Ook Ramirez met zijn Missa Creola.
Verder Bela Bartok, Igor Stravinski. Van deze laatste componist vind ik zijn ballet muziek grandioos zoals l'Histoire du Soldat, Pulcinella, zijn Russische dansen. Zijn Sacre du Printemps vind ik persoonlijk minder geslaagd.
Het blijft uiteraard altijd een kwestie van smaak en wat spreekt je aan in muziek. Gelukkig is dat voor iedereen heel persoonlijk.
Groet
Math
Ik kan me hierin redelijk vinden. Zeker het eerste gedeelte.
Zelf moest ik de Sacre luisteren, omdat dat zo mooi in elkaar zou zitten, ofzo, maar verdwaalde al spoedig in de trillers, toonladders, en meer van dat soort ongein. Met alle respect voor de componist en zijn liefhebben, ik wil niemand belediggen, maar ik vind het gewoon niet zo mooi…
Jaap (volgens mij ben ik een andere Jaap, dan een ander Jaap, die hier ook wel eens wat post, maakt dat uit?)
De beste hedendaagse kunstmuziek is mijn ogen -oren- die van de componisten die met de nieuwe regels toch iets persoonlijks wisten te maken.
Stockhausen, de jonge Penderecki, Ligeti, Marius Constant, en nog andere.
Neoromantische muziek binnen de kunstmuziek vind ik vaak zouteloos. Dan hecht ik meer waarde aan de betere filmcomponisten: de grote generatie van Goldsmith, Barry, Williams, Morricone.
Dat worden in de toekomst ook klassieke namen: de publiekscomponisten van de tweede helft van de 20e eeuw, nu nog genegeerd maar dat verandert wel.
-Ooit geprobeerd daar een discussie over te openen op dit prikbord; is helaas niet gelukt-
