Als muziek maar origineel is. Ik denk dat van de neoromantische componisten er niet zoveel blijft. echte originele romantische muziek wordt voor films geschreven en niet langer meer voor concertpodia. is de muziek voor bijv. star wars niet veel bruisender en levender dan een concert van maxwell davis of schnittke. Voor mij is de betere filmmuziek het genre van deze tijd, als het om orkestmuziek gaat. Pop, Rock en Jazz zijn andere soorten muziek. En beslist niet minder belangrijk.
Origineel???
Ik denk niet dat dat bestaat. Na zo'n 1700 muziek maken (en wellicht nog langer) is het naar mijn mening niet echt mogelijk om nog écht origineel te zijn. Ik denk ook dat daar de problemen liggen met de huidige muziek. Men probeert zo hard om origineel te zijn, dat dat ten koste gaat van de eigen smaak
Ik denk dat mensen eens wat minder bang moeten zijn om te schrijven wat ze willen en niet te schrijven wat anderen van hun willen. Er wordt al zo snel geklaagd over plagiaat, maar vroeger was het een eer als jouw werk gebruikt werd door een ander.
Maar Jaap, neem nou maar van mij aan:
We zitten nog midden in de Romantiek! (nou ja, of het echt het midden is weet ik natuurlijk niet)
Omdat de laatste 50 jaar dichterbij zijn dan die 50 jaar van bv. het Classicisme, heeft men sterk de neiging om alle losse strominkjes apart te benoemen. Muziek verandert voortdurend en daarom hebben veel mensen het idee dat er elke dag een begin is gemaakt van een nieuw tijdperk, maar het is niet ondenkbaar dat ze over 100 jaar zeggen dat de Romantiek van 1800 tot 2100 geduurd heeft.
Het lijkt er op dat die behoefte vernieuwend te zijn -wat een kenmerk is van het modernisme- in Nederland nog het sterkste leeft. neem de architectuur, hier kan nog steeds een gebouw aangeprezen worden met "'Vernieuwend''. vaak een excuus om het gebrek aan kwaliteit te maskeren.
Men is in dit land op haast calvinistische wijze bang uitbundig en romantisch te zijn.
Grappig dat je het hebt over mooi.Dit is dus een rekbaar begrip.
Er zijn mensen die Stockhausen fantastisch vinden.Maar er zijn ook mensen die Pfizner fantastisch vinden of Arnold bax.Over smaak kan je niet twisten.
Wat voor jou mooi is is voor de ander lelijk.Wat voor de een vernieuwend is is voor de ander oudbollig.Zoveel mensen zoveel smaken.
Ik zeg altijd dit.Het is eenvoudiger om in een encyclopedie te komen dan om erin te blijven.D.w.z. de tijd zal ons leren wat de werkelijke monumenten zijn die de muziekgeschiedenis ingaan als onsterfelijk. Zelf denk ik dat dat Franz Schmidt,Bax Pfizner en Boulez enz zijn en dat Stockhausen enz gezien zal worden als componisten die hun tijd hebben meegehad.D.w.z. het breken met de traditities van voor de Tweede wereldoorlog Overigens is hij natuurlijk wel vernieuwend geweest.Bijv zijn bandmontages zijn van invloed geweest op o.a. popmuziek.Stockhausen kan je alleen niet plaatsen in de westeuropese muziektraditie die er sinds de middeleeuwen heeft plaatsgevonden.
Over dat mooi: dat is grappig dat jij dat aanhaalt. Het is niet zozeer een rekbaar begrip. Want waarom vinden mensen Stockhaussen mooi? Omdat jij zo ‘vernieuwend’ zo ‘origineel’ is. En dat ze dát nu mooi noemen… Daar kan ik ook niets aan doen. Iets dat mooi is, heeft dus iets dat ‘schoon’ is. Iets lelijks, kan dus niet mooi,schoon zijn (wel Kunst!) maar niet mooi. De schoonheid van iets wordt bepaalt niet door het feit of het kunst is (want over smaak valt inderdaad niet te twisten, of omdat dat het nieuw is, maar iets bezit schoonheid omdat het mooi is.
Over het algemeen gelden er algemene regels over wat mooi is.
Verdriet die als emotie in de muziek zit, kan mooi zijn (denk bijvoorbeel aan de 6e van Tschaikofsky, of het 3e deel uit de 3e van Brahms)
Of woede die als emotie in de muziek zit, en zeker heel belangrijk de liefde als gevoel dat in de muziek is gelegd (moet ik voorbeelden noemen?)
Ik vind eigenlijk dat kunst mooi hoort te zijn, ik wil zelf daarom ook alleen maar mooie muziek schrijven, en geen nieuwe muziek. Daarom vind ik het ook zo leuk dat er iemand is geweest die zijn dat we nog in de Romantiek zitten: daar wil ik ook bij horen, want dat vind ik (over het algemeen) mooi!
Ik ga toch nog even door over het begrip mooi.
Mooi in het luchtledige ,is en betekent dus voor mij niets.Ik kan voor mijzelf zeggen dit vind ik mooi.Dat wil zeggen het voldoet aan mijn criteria die ik heb gesteld van wat ik mooi en lelijk vind.
Een van die criteria bij mij is dat muziek volgens een systeem gecomponeerd moet zijn.Dat wil zeggen polyfonie,12 toonssysteem of het seriele systeem.Dit wil m.i.nog niet zeggen dat het mooi is wat er geschreven word binnen deze grenzen.
Laat ik nu eens als voorbeeld John Cage nemen die dus niet binnen deze systemen valt.Ik vind hem meer een psycholoog en denker dan een componist die via zijn muziek mijn innerlijk weet te beroeren.
Wat mij wel aanspreekt is de gedachte achter zijn composities.
Neem bijv het pianostuk waarbij de pianist een horloge op de piano legt en vervolgens niets doet.Er is dus stilte.Er ontstaat geroezemoes in de zaal en het publiek vraagt waar de muziek blijft.De pianist antwoord U maakt de muziek(hjet geroezemoes dus.Dit werkt dus een keer en is geniaal gevonden en bevordert het bewustzijn bij het publiek ten zeerste..
Zo zijn er talrijke voorbeelden bij Cage te noemen.Zo heeft Cage ook een keer een lezing gegeven waarin hij alleen maar vragen op het publiek afvuurde.In de trant van.Wat is muziek? Weet u het? Weet ik het ?Is het muziek als er een vrachtwagen langs het concertgebouw voorbijkomt?enz
Mooi betekent zeker dat er emoties worden aangesproken bij zowel uitvoerende als toehoorders.
Ik kan zelf twee emoties ontwaarden.Het maakt je blij of het maakt je droevig.
Binnen deze twee emoties passen volgens mij wat jij noemt woede of bijv agressie.
Jij geeft als voorbeeld bijv derde Brahms.Is fantastisch dit werk.Heb zelf ook veel met bijv 5 symf van Mahler.Of bijv het cello concert van Schuman.Ach en zo kan ik een tijdje doorgaan.
Ben benieuwd wat voor voorbeelden jij nog hebt.
Ja en of we nog in de romantiek zitten?Als jij daar met jou composities in wil zitten wat betreft vorm en stijl dan moet je dat lekker doen en jezelf niets aantrekken van wat de “norm”is.Uiteindelijk doe je het voor jezelf
Ik trek me inderdaad niets aan van wat de musici van deze tijd willen, maar omdat nu de “norm” te noemen…
Nog voorbeelden: jij noemt de 5e van Mahler, ik heb liever de 6e, lekker dramatisch, dat 1e deel. Of bijvoorbeelde de 6e van Tschaikofsky, heerlijk, zowel het 1e als het 4e deel! Wat mij het meest in muziek aanspreekt zijn eigenlijk de ‘negative’ emoties: verdriet, woede ed… blije muziek vind ik zo gewoon. Zelf schrijf ik ook meestal in mineur, en nauwelijks in majeur…
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's